Το αθλητικό ταλέντο "Εννοιολογικός καθορισμός του ταλέντου"
Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια μεθοδευμένη και συστηματική προσπάθεια για την επιλογή των καλύτερων νέων αθλητών, οι οποίοι εξαιτίας κάποιων ιδιαίτερων βιολογικών χαρακτηριστικών, είναι θεωρητικά πιο ικανοί και με την κατάλληλη προπόνηση δύνανται να επιτύχουν υψηλότερες επιδόσεις.
Αρκετοί συγγραφείς έχουν ασχοληθεί συστηματικά με αυτό το θέμα όπως οι ( Kozel, 1996; Ghita, 1994; Petrola, 1992; Wu, 1992; Hahn, 1990; Bompa, 1985; Thomsosn et al. (1985); Jarver, 1982; Alabin, Nischt, Jemimov,1980 ), μελετώντας και καταθέτοντας τις απόψεις τους για το τι θα πρέπει να θεωρείται αθλητικό ταλέντο καθώς και τα θετικά και αρνητικά που έχουν οι μέθοδοι ανίχνευσης και επιλογής. Όλοι όμως θεωρούν ότι η διαδικασία ανίχνευσης και επιλογής είναι πια άμεσα συνδεδεμένη με τον αγωνιστικό αθλητισμό και είναι σχεδόν αναγκαία χωρίς ωστόσο να τη θεωρούν το μοναδικό κριτήριο για να γίνει κάποιος πρωταθλητής.
Τα προβλήματα που πηγάζουν από τη θεώρηση αυτή, είναι το πως θα μπορέσουμε να βρούμε τις κατάλληλες δοκιμασίες, τέτοιες ώστε να μας δείχνουν ποιος είναι ο ικανότερος για κάθε άθλημα. Με το να δημιουργήσουμε τα ιδανικότερα τεστ θα μπορούμε με μεγαλύτερη ακρίβεια ενδεχομένως να προσεγγίσουμε το αθλητικό ταλέντο, αν και η επαλήθευση της ακρίβειας της επιλογής αυτής ίσως και να μην γίνει ποτέ, μιας και για να γίνει κάποιος πρωταθλητής που είναι και ο απώτερος σκοπός της ανίχνευσης των ταλέντων δεν είναι κάτι που εξαρτάται μόνο από τη διαδικασία ανίχνευσης και επιλογής, αλλά από ποικίλους παράγοντες.
Εννοιολογικός καθορισμός του ταλέντου
Η λέξη ταλέντο χρησιμοποιείται ευρέως για να δείξει ότι κάποιος διαθέτει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, ένα χάρισμα. Η ιδιαιτερότητα της έννοιας του ταλέντου είναι ότι αναφέρεται σε κάτι το οποίο οι υπόλοιποι δεν έχουν και αυτό είναι κάτι το ξεχωριστό.
Στον αθλητισμό ως ταλέντο θεωρείται εκείνο το άτομο που έχει αυτές τις ιδιαίτερες σωματικές, κινητικές και ψυχικές προδιαθέσεις για να πετύχει στο μέλλον κάτω από ειδικά οργανωμένες συνθήκες, μεγάλες επιδόσεις. ( Πυλιανίδης,2004 ) Ταλέντο σημαίνει «ιδιαίτερο φυσικό προσόν, χάρισμα, ιδιοφυΐα, προτέρημα, αρετή, δώρο της φύσης ( Τεγόπουλος- Φυτράκης,1993; Βαρμάζης,1983; Δημητράτος, 1970). Όλοι αυτοί οι ορισμοί, προσπαθούν να περιγράψουν κάτι, το οποίο ένα άτομο κατέχει χωρίς να έχει κάνει κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια γι' αυτό και αποτελεί μια προϋπόθεση για καλύτερη θετικότερη εξέλιξή του στο τομέα του ταλέντου του.
Σύμφωνα με τον ( Brown, 2001 ), ο καθορισμός του ταλέντου, θα πρέπει να επιμερίζεται στις εξής κατηγορίες:
Α) Μονοδιάστατο Ταλέντο: δηλαδή όταν κάποιος κατέχει το χάρισμα να αποδίδει σε ενός τύπου δεξιότητα πολύ καλά π.χ. να τρέχει πολύ γρήγορα.
Β) Πολυδιάστατο Ταλέντο: σε αντίθεση με τη Μονοδιάστατη κατηγορία, εδώ ανήκουν εκείνοι που σύμφωνα με το συγγραφέα μπορούν να συνδυάσουν σωματικές και συναισθηματικές δεξιότητες στο παιχνίδι. Μπορούν δηλαδή να παίρνουν γρήγορα αποφάσεις, να τρέχουν, να πετούν τη μπάλα, να οργανώνουν κ.α.
Ωστόσο ο ( Roethig, 1983 ) διακρίνει τις ικανότητες σε :
Α) Γενικές: όπου αυτές είναι η βάση για μια καλή ανάπτυξη των επιδόσεων
Β) Ειδικές (κινητικά): αυτές είναι η βάση για κινητική ανάπτυξη πάνω από το μέσο όρο.
Γ) Εξειδικευμένες: δείχνουν δηλαδή την ειδική κλίση σε ένα συγκεκριμένο τομέα.
Συνοψίζοντας τα παραπάνω θα λέγαμε, ότι στην ουσία όταν μιλάμε για το αθλητικό ταλέντο στο μυαλό μας δημιουργείται η εικόνα είτε ενός παιδιού που μπορεί να είναι ικανό σε πολλές αθλητικές - κινητικές δεξιότητες (Πολυδιάστατος ή Πολυαθλητικός τύπος) ή ενός παιδιού με μια συγκεκριμένη «κλίση» σε ένα αγώνισμα, μια επιδεξιότητα με τη στενή έννοια του όρου (Εξειδικευμένο ή μονοδιάστατο ταλέντο).
Αρκετοί συγγραφείς έχουν ασχοληθεί συστηματικά με αυτό το θέμα όπως οι ( Kozel, 1996; Ghita, 1994; Petrola, 1992; Wu, 1992; Hahn, 1990; Bompa, 1985; Thomsosn et al. (1985); Jarver, 1982; Alabin, Nischt, Jemimov,1980 ), μελετώντας και καταθέτοντας τις απόψεις τους για το τι θα πρέπει να θεωρείται αθλητικό ταλέντο καθώς και τα θετικά και αρνητικά που έχουν οι μέθοδοι ανίχνευσης και επιλογής. Όλοι όμως θεωρούν ότι η διαδικασία ανίχνευσης και επιλογής είναι πια άμεσα συνδεδεμένη με τον αγωνιστικό αθλητισμό και είναι σχεδόν αναγκαία χωρίς ωστόσο να τη θεωρούν το μοναδικό κριτήριο για να γίνει κάποιος πρωταθλητής.
Τα προβλήματα που πηγάζουν από τη θεώρηση αυτή, είναι το πως θα μπορέσουμε να βρούμε τις κατάλληλες δοκιμασίες, τέτοιες ώστε να μας δείχνουν ποιος είναι ο ικανότερος για κάθε άθλημα. Με το να δημιουργήσουμε τα ιδανικότερα τεστ θα μπορούμε με μεγαλύτερη ακρίβεια ενδεχομένως να προσεγγίσουμε το αθλητικό ταλέντο, αν και η επαλήθευση της ακρίβειας της επιλογής αυτής ίσως και να μην γίνει ποτέ, μιας και για να γίνει κάποιος πρωταθλητής που είναι και ο απώτερος σκοπός της ανίχνευσης των ταλέντων δεν είναι κάτι που εξαρτάται μόνο από τη διαδικασία ανίχνευσης και επιλογής, αλλά από ποικίλους παράγοντες.
Εννοιολογικός καθορισμός του ταλέντου
Η λέξη ταλέντο χρησιμοποιείται ευρέως για να δείξει ότι κάποιος διαθέτει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, ένα χάρισμα. Η ιδιαιτερότητα της έννοιας του ταλέντου είναι ότι αναφέρεται σε κάτι το οποίο οι υπόλοιποι δεν έχουν και αυτό είναι κάτι το ξεχωριστό.
Στον αθλητισμό ως ταλέντο θεωρείται εκείνο το άτομο που έχει αυτές τις ιδιαίτερες σωματικές, κινητικές και ψυχικές προδιαθέσεις για να πετύχει στο μέλλον κάτω από ειδικά οργανωμένες συνθήκες, μεγάλες επιδόσεις. ( Πυλιανίδης,2004 ) Ταλέντο σημαίνει «ιδιαίτερο φυσικό προσόν, χάρισμα, ιδιοφυΐα, προτέρημα, αρετή, δώρο της φύσης ( Τεγόπουλος- Φυτράκης,1993; Βαρμάζης,1983; Δημητράτος, 1970). Όλοι αυτοί οι ορισμοί, προσπαθούν να περιγράψουν κάτι, το οποίο ένα άτομο κατέχει χωρίς να έχει κάνει κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια γι' αυτό και αποτελεί μια προϋπόθεση για καλύτερη θετικότερη εξέλιξή του στο τομέα του ταλέντου του.
Σύμφωνα με τον ( Brown, 2001 ), ο καθορισμός του ταλέντου, θα πρέπει να επιμερίζεται στις εξής κατηγορίες:
Α) Μονοδιάστατο Ταλέντο: δηλαδή όταν κάποιος κατέχει το χάρισμα να αποδίδει σε ενός τύπου δεξιότητα πολύ καλά π.χ. να τρέχει πολύ γρήγορα.
Β) Πολυδιάστατο Ταλέντο: σε αντίθεση με τη Μονοδιάστατη κατηγορία, εδώ ανήκουν εκείνοι που σύμφωνα με το συγγραφέα μπορούν να συνδυάσουν σωματικές και συναισθηματικές δεξιότητες στο παιχνίδι. Μπορούν δηλαδή να παίρνουν γρήγορα αποφάσεις, να τρέχουν, να πετούν τη μπάλα, να οργανώνουν κ.α.
Ωστόσο ο ( Roethig, 1983 ) διακρίνει τις ικανότητες σε :
Α) Γενικές: όπου αυτές είναι η βάση για μια καλή ανάπτυξη των επιδόσεων
Β) Ειδικές (κινητικά): αυτές είναι η βάση για κινητική ανάπτυξη πάνω από το μέσο όρο.
Γ) Εξειδικευμένες: δείχνουν δηλαδή την ειδική κλίση σε ένα συγκεκριμένο τομέα.
Συνοψίζοντας τα παραπάνω θα λέγαμε, ότι στην ουσία όταν μιλάμε για το αθλητικό ταλέντο στο μυαλό μας δημιουργείται η εικόνα είτε ενός παιδιού που μπορεί να είναι ικανό σε πολλές αθλητικές - κινητικές δεξιότητες (Πολυδιάστατος ή Πολυαθλητικός τύπος) ή ενός παιδιού με μια συγκεκριμένη «κλίση» σε ένα αγώνισμα, μια επιδεξιότητα με τη στενή έννοια του όρου (Εξειδικευμένο ή μονοδιάστατο ταλέντο).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου