«Ακόμη κι αν σφάξουν 100.000 Παλαιστινίους, η ευκαιρία αυτή δεν πρέπει να χαθεί. Είναι ο μόνος τρόπος να απελευθερωθούν οι κρατούμενοι». Μπάσεμ αλ Χούντρι, 35 ετών, ιδιοκτήτης εστιατορίου στην Πόλη της Γάζας. Το Ισραήλ είχε πάντα ένα πρόβλημα: η δράση που αναλάμβανε ήταν δυσανάλογη προς τα αίτια που την υπαγόρευαν. Ο πρωθυπουργός Εχούντ Ολμέρτ έδωσε πριν από μερικές ημέρες την εξήγηση. «Λυπάμαι για τον θάνατο Παλαιστινίων αμάχων από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς στη Γάζα» είπε, «αλλά οι ζωές των Ισραηλινών είναι πιο πολύτιμες». Πόσο πιο πολύτιμες; Δέκα, εκατό φορές; Τόσο ώστε να δικαιολογείται η προσφυγή ακόμη και σε «ακραία» μέτρα για να επιτευχθεί η απελευθέρωση ενός εκπροσώπου αυτού του περιούσιου λαού, του νεαρού στρατιώτη που έχει απαχθεί από τους εξτρεμιστές. Τι μπορεί να είναι άραγε αυτά τα μέτρα; Σαρωτικοί βομβαρδισμοί; Συνοπτικές εκτελέσεις; Μαζικές απελάσεις; Σε συνέντευξή του που δημοσιεύεται στη χθεσινή Στάμπα, ένας Ισραηλινός πιλότος με τρία παιδιά βεβαιώνει πως κάνει ό,τι μπορεί για να μη σκοτώνει και αμάχους μαζί με τον στόχο του - αλλά «μερικές φορές δεν γίνεται αλλιώς». Πόσοι άμαχοι, πόσα παιδάκια θα σκοτωθούν άραγε στην επιχείρηση «Καλοκαιρινή βροχή» μέχρι να επιτευχθεί ο στόχος;
Οι Παλαιστίνιοι είχαν πάντα ένα πρόβλημα: τη χαμηλή αξιοπιστία τους. Ο Γιάσερ Αραφάτ ήταν ο ορισμός της διγλωσσίας, άλλα έλεγε στη διεθνή κοινότητα κι άλλα στον λαό του (όχι πως αυτό είναι πρωτότυπο για έναν πολιτικό). Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που όταν χρησιμοποιούσε την ίδια λέξη και στα δύο μέτωπα, όπως το περίφημο «caduque» (ξεπερασμένο) για ορισμένες διατάξεις του καταστατικού χάρτη της ΟΑΠ, η κατάσταση άλλαζε ουσιαστικά. H σημερινή κυβέρνηση της Χαμάς έχει αναγορεύσει τη διγλωσσία σε πολεμική τέχνη. Όλοι οι αναλυτές του κόσμου προσπαθούν να ερμηνεύσουν τις αόριστες ή αμφιλεγόμενες δηλώσεις των στελεχών της. Επιδιώκει ακόμη να ρίξει τους Εβραίους στη θάλασσα; Υποστηρίζει τις επιθέσεις αυτοκτονίας εναντίον Ισραηλινών αμάχων; H συμφωνία που συνυπέγραψε αυτή την εβδομάδα με τη Φατάχ συνιστά ή όχι έμμεση αναγνώριση του Ισραήλ; Πόσο εμπλέκεται η οργάνωση στην απαγωγή του Ισραηλινού δεκανέα και τι σχέση έχουν τα δύο αυτά τελευταία γεγονότα μεταξύ τους;
«Επιτέλους, οι Παλαιστίνιοι πέτυχαν την ενότητα», λέει σε συνέντευξή του στην Ελ Μούντο ο κρατούμενος σε ισραηλινές φυλακές Μαρουάν Μπαργούτι, αρχιτέκτονας της δεύτερης ιντιφάντα, αλλά και του «εγγράφου εθνικής συμφιλίωσης» που προβλέπει την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967. Κέρδισαν την ενότητα, αλλά κινδυνεύουν να χάσουν για άλλη μια φορά το μέλλον. Είναι αλήθεια πως η ιστορία της Μέσης Ανατολής είναι φτιαγμένη από μικρά και διστακτικά βήματα που αποδείχθηκαν στη συνέχεια αποφασιστικής σημασίας. Οι ισραηλινές επιχειρήσεις, όμως, απειλούν να γυρίσουν την περιοχή πολλά χρόνια πίσω. H Γάζα επιστρέφει στη Λίθινη Εποχή, σημειώνει χαρακτηριστικά η Ιντιπέντεντ. Οι φωνές της λογικής έχουν λιγοστέψει απελπιστικά.
Οι Παλαιστίνιοι είχαν πάντα ένα πρόβλημα: τη χαμηλή αξιοπιστία τους. Ο Γιάσερ Αραφάτ ήταν ο ορισμός της διγλωσσίας, άλλα έλεγε στη διεθνή κοινότητα κι άλλα στον λαό του (όχι πως αυτό είναι πρωτότυπο για έναν πολιτικό). Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που όταν χρησιμοποιούσε την ίδια λέξη και στα δύο μέτωπα, όπως το περίφημο «caduque» (ξεπερασμένο) για ορισμένες διατάξεις του καταστατικού χάρτη της ΟΑΠ, η κατάσταση άλλαζε ουσιαστικά. H σημερινή κυβέρνηση της Χαμάς έχει αναγορεύσει τη διγλωσσία σε πολεμική τέχνη. Όλοι οι αναλυτές του κόσμου προσπαθούν να ερμηνεύσουν τις αόριστες ή αμφιλεγόμενες δηλώσεις των στελεχών της. Επιδιώκει ακόμη να ρίξει τους Εβραίους στη θάλασσα; Υποστηρίζει τις επιθέσεις αυτοκτονίας εναντίον Ισραηλινών αμάχων; H συμφωνία που συνυπέγραψε αυτή την εβδομάδα με τη Φατάχ συνιστά ή όχι έμμεση αναγνώριση του Ισραήλ; Πόσο εμπλέκεται η οργάνωση στην απαγωγή του Ισραηλινού δεκανέα και τι σχέση έχουν τα δύο αυτά τελευταία γεγονότα μεταξύ τους;
«Επιτέλους, οι Παλαιστίνιοι πέτυχαν την ενότητα», λέει σε συνέντευξή του στην Ελ Μούντο ο κρατούμενος σε ισραηλινές φυλακές Μαρουάν Μπαργούτι, αρχιτέκτονας της δεύτερης ιντιφάντα, αλλά και του «εγγράφου εθνικής συμφιλίωσης» που προβλέπει την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967. Κέρδισαν την ενότητα, αλλά κινδυνεύουν να χάσουν για άλλη μια φορά το μέλλον. Είναι αλήθεια πως η ιστορία της Μέσης Ανατολής είναι φτιαγμένη από μικρά και διστακτικά βήματα που αποδείχθηκαν στη συνέχεια αποφασιστικής σημασίας. Οι ισραηλινές επιχειρήσεις, όμως, απειλούν να γυρίσουν την περιοχή πολλά χρόνια πίσω. H Γάζα επιστρέφει στη Λίθινη Εποχή, σημειώνει χαρακτηριστικά η Ιντιπέντεντ. Οι φωνές της λογικής έχουν λιγοστέψει απελπιστικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου